Sprzątając swój pokój przy pomocy miotły, używam szufelki do zbierania kurzu i śmieci, ale te ostatnie linie kurzu nie trafiają do szufelki. Dlatego muszę go tam zostawić.
Jak mogę zebrać ostatnie linie kurzu do szufelki na śmieci?
Nie przestawaj zamiatać pozostałej linii do kosza na śmieci. Za każdym razem, gdy będziesz zamiatać, będzie się kurczyć coraz bardziej, aż w końcu nic z niego nie zostanie.
Pomaga również zmienić kąt zamiatania za każdym razem; w ten sposób to, co było długą linią, staje się krótszą w stosunku do nowego kąta kierunku.
Po prostu zdmuchnij go z powrotem na podłogę i udawaj, że to się nigdy nie wydarzyło.
Jeśli dywan jest dostępny, tradycyjnie zamiatałbyś go pod dywan.
Wyjaśnienie: jeśli nie ma wystarczającej ilości kurzu, aby go zamiatać, to nie ma co się przejmować.
Nie mam na to żadnych cytatów. Jest to technika, którą sam wymyśliłem i nie udokumentowałem jej nigdzie indziej. Może ktoś inny to zgłosił, mogę to uaktualnić w razie potrzeby.
To jest powszechnie znane schronisko. Użyj taśmy maskującej - po prostu przyklej przednią część szufelki do podłogi. Powinna ona zakryć szczelinę pomiędzy podłogą a szufelką.
(Zdjęcie wykonane z tego czerwonego gwintu .)
Używam ręcznego odkurzacza na małe cząsteczki kurzu, które nie zamiatają się.
Moja mama zawsze zwilżała papierowy ręcznik i wycierała kurz w ten sposób.
Albo jest to logiczne i działa doskonale.
Nowoczesne szufelki wyewoluowały zgodną z wymaganiami gumową wargę, która już pomaga w tym zadaniu.
Przy użyciu pierzastej szczotki z włosiem, z lekkim naciskiem w dół, kurz przesuwa się również na boki wargi zamiast w dół i pod wargą.
Typ włosia, o którym mówię, jest zilustrowany w tym szczotka do mycia samochodów , ale powszechnie stosowany obecnie również w przypadku tych sprzedawanych z szufelkami.
Jako facet od komputerów zdałem sobie sprawę, że pozostały kurz to wykładniczy problem. Ta świadomość byłaby zła dla matematyka: To znaczy, że prawdziwa czystość może być tylko zbliżona, nigdy nie osiągnięta. Niestety, jestem inżynierem, a dla mnie rozpad wykładniczy to bardzo dobra wiadomość. Oznacza to, że przy odrobinie wytrwałości mogę dużo obniżyć tę ilość; a tam, gdzie matematyk ma tylko nieskończoną, bezrefleksyjną podłogę, mam dywan dżdżlina, który zajmie się błędami zaokrąglenia.
Podstawową obserwacją było to, że nawet w przeciwieństwie do końca “szuflowania w pyle - proces”, każde zamiatanie does przenosi pewien ułamek kurzu do szuflady na pył, co jest oczywiście powodem wykładniczej redukcji.
Jako inżynier jestem zobowiązany do połączenia praktyki i matematyki. Po stronie praktycznej, usunięta frakcja może być zwiększona o:
W ten sposób zamiatam pół tuzina lub kilkanaście razy w krótkim odstępie czasu, za każdym razem przesuwając patelnię trochę do tyłu, za każdym razem łapiąc kolejny ułamek pozostałego kurzu. Operacja zajmuje tylko kilka sekund i wymaga może jednej lub dwóch stóp przestrzeni. Ponieważ moja podłoga nie jest bezużyteczna, mogę wykorzystać szwy i szczeliny tam, gdzie są one dostępne.
Po matematycznej stronie inżynierii możemy oszacować pozostałą ilość pyłu po n zamiataniu: Nawet jeśli każde zamiatanie usunie tylko 20% kurzu, czyli 80% pozostałego, to każde trzy zamiatanie zmniejsza o połowę pozostałą ilość kurzu; 12 zamiatań zmniejsza ją wykładniczo do 0,8^12 = 0,06, czyli 6%. Często jest to wystarczająco dobre, aby przejść do strategii dżdżlina ;-).
Przeszlifować krawędź szufelki do krawędzi noża. Powód jest taki, że im większe rzeczy są zamiatane w górę, a drobny pył nie, tym krawędź szufelki jest tępa i zaokrąglona. Musisz oszlifować ją do punktu, tak aby spotkała się z podłogą jak >←, a nie jak )←
Jako dodatkowy bonus, jeśli kiedykolwiek zostaniesz zaatakowany przez włamywaczy lub isis lub cokolwiek innego podczas zamiatania podłogi, możesz wyjąć ich tętnicę szyjną ze swoją zaostrzoną szufelką. Jako dodatkowy bonus (bonus x2), będziesz w stanie zmiatać cały bałagan napastnika, nie pozostawiając za sobą tych irytujących ostatnich kilku linii.
Arkusz papieru może służyć jako prowizoryczna szufelka na śmieci. Trzymaj ją na środku na jednym z długich boków, nadając jej kciukiem lekkie zagniecenie. Przy delikatnym nacisku, pod dość stromym kątem, krawędź czołowa powinna trzymać się podłogi.
Żadna inna technika wykorzystująca miotłę nie może wchłonąć więcej kurzu do “patelni”, a mniej do powietrza.
